top of page
  • amorapsychotherapi

Maar de werkelijkheid is weerbarstig!

Bijgewerkt op: 3 dec. 2022

Een voorbeeld uit mijn praktijk.

Een vrouw heeft een assertiviteitscursus gedaan, omdat ze niet voor zichzelf kan opkomen. Ze heeft handvatten gekregen en daarmee geoefend.

Toch is ze niet van haar probleem af. Dat zit dieper.

We gaan in therapie terug naar haar kindertijd.. Boosheid heeft ze altijd onderdukt, omdat ze alleen geaccepteerd werd als ze "lief"" was. Die boosheid gaan voelen in het hier en nu is vaak bedreigend. Dat is de angst van het kleine, afhankelijke kind dat ze was.

Ik moedig haar aan die boosheid te gaan uiten. Dat gaat in stapjes, en naarmate ze die woede toelaat is ze meer in staat die ook met haar lichaam te uiten: schreeuwen, slaan (op een veilig kussen), schoppen(idem) of wat maar aan de orde is. Dan merkt ze dat ze zich niet meer machteloos voelt, maar aanwezig is in haar kracht. Ze doet ertoe.

Ook dan blijft het oefenen in de praktijk met voor zichzelf opkomen in het begin eng, maar gaandeweg wordt het steeds bevredigender en gemakkelijker.

Recente blogposts

Alles weergeven

Psychosynthese zegt het zo pakkend: Ïk heb een lichaam, maar ik ben mijn lichaam niet". "Ik heb gedachten, maar ik ben mijn gedachten niet". "Ik heb gevoelens, maar ik ben mijn gevoelens niet". "Ik he

Bij leven hoort verlies. Van mensen van wie je houdt, of leuk werk dat ophoudt. Of verlies van je jeugd,, of van je gezondheid. Om verlies rouwen heeft vele gedaanten. Voor sommigen is boos zijn gemak

Onbewuste overtuigingen kunnen je flink dwars zitten in je werk en werkomgeving ,zoals: 1..Ik kan niet gemist worden. 2..Ik voel me verantwoordelijk .3.Wat ik ook doe, het is nooit genoeg. De mens he

bottom of page